فردوسی

به نیروی یزدان که او داد زور
بلند آفریننده ٔ ماه و هور.

                                       فردوسی

بدان گهی که هور قیرگون شود
چو روی عاشقان شود ضیای او.

                                          منوچهری .

                                              اسدی .

                                              اسدی .

                                              انوری .

                                               نظامی .

                                                 نظامی .
باد تا بر سپهر تابد هور
دوستت دوستکام و دشمن کور.

                                                  نظامی .
بتابد بسی ماه و پروین و هور
که سر برنداری ز بالین گور.

                                               سعدی .

                                               سعدی .

                                               فردوسی .

                                                  نظامی .
- شبگیر هور ؛ ظاهراً صبحگاه مقارن طلوع خورشید :
بپرسید از ایشان که شبگیر هور
شنیدید آواز نعل ستور ۞ .

                                               فردوسی .

                                               ناصرخسرو.

                                              فردوسی .