سپاه نادر شاه از دوسمت برای سرکوب انقلابیون به راه افتادند. گروهی از آنها به فرماندهی قره بیگ (خان لنکران - جد خوانین نمین)وقلینج خان (خان آستارا -از طایفه مهرانی ها) از سمت آستارا بسوی انقلابیون مستقر در جلگه های تالش تاختند و گروه دوم بفرماندهی ذوالفقارخان (حاکم اردبیل)از سمت ویلکیج وحور برای سرکوب انقلابیون مستقر در ییلاقات وکوهستانهای منطقه به راه افتادند قشونی که برای آرام کردن تالشيها فرستاده شد، روستاهای تصرفی آنان را ويران کرد. قوای نادر در نواحی چلوند وویزنق(ویزنه) ولوندویل ضمن تخریب خانه وبه اسارت گرفتن زنان وکودکان گروهی از روستاییان را به قتل رسانده و از درختان اویزان کردند و۲۵ نفر از مسببين را دستگير کرده به دربار شاه فرستاد قشون ذوالفقارخان هم روستای پیره ناخیرچی واقع در منتهی الیه ویلکیج را بکلی ویران نمودند. نيروی اصلی قيام کشاورزان وچادرنشينان بودند .قشون ذوالفقارخان ضمن قتل وعام این چادرنشینان؛ از طریق ییلاقات ویلکیج به سوی روستاهای لوندویل ؛چلوند؛ ویزنه ؛لمیر؛ چوبر سرازیر شدند . وباپیوستن به قشون آستارا با جنگ وگریزبه سوی کرگانرود راه افتادند.

در راس قيام کنندگان کلب حسين بک قرار داشت که سرپيچی خودرا از شاه اعلام کرده بود.اين موضوع به ويژه مويد آن بود که ساکنان تالش با منتهای سعی به سوی او می شتافتند وبدين وسيله خود را محافظت و مواظبت می کردند. سرکرده های نظامی شاه ناچار به تالشی ها وعده دادند که اگر آنها داوطلبانه به مبارزه پايان دهند بخشيده خواهند شد.

قشر بالای قبايلی که در این قيام شرکت کرده بودند به مردم خود خيانت کردند وبا اعتراف به گناه خود به اردوی شاه رفتند پس از اين جريان بخشی از کدخدايان روستاهای تالش وآستارا به کمک آنها اسير گرديدند. بسياری از آنها را بمنظور گرفتن مالياتهای پس افت وجريمه های سنگينی که به آنها بسته شده بود زندانی کردند وبرخی رانيز به کنده بستند .

پيوستن قشر بالای قبايل به شاه سرکوبی قيام را تسريع کرد.جنبش شکست خورد ولی هنوز هم سفیر گلوله های چادر نشینان آن دوره از لاله های آرمیده در آرامگاه شهیدگاه سنگر به گوش می رسد. شهدای گلگون کفن ا ین انقلاب در آرامگاهی واقع در سمت غربی کوه سنگر حور آرمیده اند.. مردم محل به این آرامگاه شهیدگاه می گویند .