حمام تاریخی حور، پیر و فرسوده اما هنوز استوار و چشم به راه مهربانی حال و آینده

وجود چنین مراکز بهداشتی در جای جای ویلکیج است که سعید بن کاظم بیگ بردگاهی لنکرانی، نویسنده تذکره سعیدیه یا تاریخ لنکران را مجاب می‌کند در باب ویلکیج ( به مرکزیت نمین) و حسن احوال مردمانش چنین بنویسد: «مردمانی ملایم، خوشرو، با فرهنگ و ادب و اکثرا باسواد که به لحاظ رعایت بهداشت با وجود اینکه در سال ۱۲۴۴ ه. ق (۱۲۰۷ ه. ش) ایران را ناخوشی و طاعون فراگرفته بود، این منطقه مصون از بلایا باقی ماند.»

این حمام تاریخی در اوایل دوره قاجار به همت ملا وهاب ساخته شده است. ساختمان آن دارای دو فقره استخر “خزنه” و سقف آن گنبدی شکل بود. سقف‌های گنبدهای سه گانه آن مزین به نقوش زیبای از هنرمندان توانای آن دوره علی الخصوص اوستا ستار بود. حمام تاریخی حور با تزئینات ارزشمند بعلت بی توجهی و  نبود اهتمام لازم برای نگهداری و صیانت از این آثر تاریخی ملی اداره اوقاف و سازمان میراث فرهنگی  استان اردبیل متاسفانه به مخروبه ای تبدیل گشته است. از سنگ‌های منقوش به نقش هایی همچون  شمشیر و خطوط عربی بود و نشانی از قدمت تاریخی منطقه داشت جز تعداد انگشت شماری باقی نمانده است. در قسمت جنوبی حمام سقاخانه ای بود که ملهم و محرم دردهای دل روستائیان بود. ویرانه این اثر تاریخی در مرکز حور به مثابه زخم تیری بر قلب شوریده وطندوستان حور است . در سردرب ورودی گرمابه قدیمی تابلویی به متن زیر حک شده است:

“حمام هور وقف حضرت عباس حکاک نصره ۱۳۴۶ قمری”

این حمام تاریخی در سال ۱۳۴۶ ه. ق مصادف با سال ۱۳۰۵ ه.ش مورد بازسازی و تعمیرات اساسی قرار گرفته است. از این رو کتیبه سنگی به خط نستعلیق نصب شده در سردر آن به خط مرحوم میر هدایت و حکاکی مرحوم نصرت خیاط نشان دهنده سال تعمیرات آن است.

برگرفته از مقاله ” حمام های تاریخی ویلکیج در انتظار توجه”  وبسایت ویلکیج