در برنامه های درسی دانشکده های معماری ایران قبل انقلاب اسلامی ایران درسی با عنوان معماری روستایی وجود نداشت و چون اکثریت قریب به اتفاق درسهای دانشکده های ایران از روی برنامه ها و نظامهای خارج از کشور الگوبرداری می شد مسلما در مدارس معماری کشور های غربی نیز چنین درسی پیش بینی نشده بود.تا جایی که اسنادنشان می دهد فقط از سال ۱۳۴۹ که نگارنده کتاب در آمدی بر شناخت معماری روستایی ایران  آقای دکتر اکبر حاجی ابراهیم زرگر در کتاب خود آورده وی در سال مذکور دانشجوی دانشکده ی معماری دانشگاه شهید بهشتی (دانشگاه ملی سابق) بوده دانشجویان سال اول این دانشکده در چهار چوب بخشی از آموزشهای طراحی پایه سال اول ( درس مذکور اکنون "ترکیب" نام دارد) به صورت گروهی و کوتاه مدت عازم روستاها می شدند و موظف به تهیه گزارش و رولوه از خانه های روستایی بودند. تا سال ۱۳۵۷ نیز دانشجویان سالهای بعد این دانشکده در کنار درس تاریخ هنر به عنوان قسمتی از کار عملی این درس به صورت گروهی راهی روستا می شدند و گزارش گونه ای را فراهم می کردند که حاوی رولوه نمونه هایی از معماری بومی و همچنین عکس و کروکی آنها بود. در دو دهه ی اخیر ما شاهد تدریس دروسی با نامهای معماری روستا ۱ و ۲ هستیم که در روند آموزشی این دروس در دانشکده های معماری و سایر مراکز آموزشی سعی میشود نگاهی عمیق و سازنده به معماری روستاها متناسب با فناوریها و سلایق جدید ایجاد گردد.

                                                                                                     محمد شهبازی مدرس معماری