با سلام همانگونه که در مطالب قبلی اشاره ی کوتاه به اثر پذیری مسکن و محیط سکونتی روستا از تحولات و عوارض پیرامون خود شد در این بخش سعی شده به شکل موردی به تحولات مسکن حور از بعد معماری در سالهای اخیر پرداخته شود.

هر خانه ی روستایی زاییده ی تجربیاتی است که به مرور زمان و در پروسه ی آزمون و خطا توسط ساکنان آن شکل گرفته است به عنوان مثال در حور خانه ها با عنایت به محیط کوهستانی آن و وجود بازه ی زمانی نسبتا طولانی سرد سال در آن خانه های بافت کهن آن شامل دیوارهای قطور و از مصالحی مانند خشت و سنگ و کاه و گل بوده که دارای ویژگی هایی از قبیل حفظ انرژی گرمای و ایجاد آسایش زیستی مطلوب برای ساکنان درون خانه بوده همچنین وجود پلانهای چند بخشی و تو درتو در خانه های قدیمی از بروز تلفات انرژی جلوگیری می کرده اما امروزه در خانه هایی که در راستای مقاوم سازی مسکن روستایی صورت می گیرد احساس می شود مطالعات کمی در راستای بهره گیری از داشته های مسکن روستا تحت عنوان الگوهای بومی - محلی مساکن روستا صورت می پذیرد به عنوان مثال یکی از راهکارهای پیشنهادی در مسکن های جدید روستایی بهره گیری از پلانهای چند بخشی ودارای مسیرهای گردشی چند بخشی است به عنوان مثال در روستای حور در مسکن های جدید کمتر شاهد فیلتر ورودی هستیم بر همین اساس در فصول سرد سال بیشتراهالی برای جلوگیری از ورود سوز و سرمای بیرون در فصول سرد سال از احداث فیلتر ورودی با استفاده از الوار و مشمبا و سایر مصالح غیر متعارف روی می آورند هدف از بحث حاضر درراستای ایجاد معماری پایدار که موضوع مورد توجه محققان حوز ه ی معماری و شهرسازی در دهه ی اخیر بوده  می باشد که منظور از آن ایجاد مسکنی است که نیازهای انرژی خود را از محیط پیرامون تامین کند و این امر ممکن نیست مگر هنگام طراحی و اجرای بناهای معماری بیشترین توجه به محیط پیرامون آثار معماری  اعمال گردد.

                                                                                            محمد شهبازی