در برخی نواحی آذربایجان از جمله در خود روستای حور نانی پخته می شود که به آن ساج چوره گی می گویند . که در آن از یک ورقه دایره ای شکل به نام ساج استفاده میکنند که به مراتب پخت نان بر روی آن آسانتر است و نان حاصله نیز از طعم و رنگ طبیعی و دلپذیرتری برخوردار هستند.

ساج وسیله دایره ای شکلی به قطر تقریبی 60 سانتی متر از جنس مس یا برنج و یا آهن است که مقداری گودی دارد . برای این کار طرف گود ساج را روی سه لنگه ای که روی آتش گذاشته شده قرار می دهند و پس از داغ شدن ساج ، چونه های خمیر را که قبلاً آماده شده با وردنه روی تخته مخصوص خمیر گیری به شکل دایره در آورده و آن را روی ساج می گذارند و پس از مدتی نان گرد لواش را برمی گردانند تا روی دیگر آن نیز بپزد .

در برخی مواقع مادران ( آنالار ) ،موادی را در داخل نان قرار میدهند تا علاوه بر مغذی بودن طعم دلپذیری را نیزبه نان اضافه کند.برخی از پنیر محلی استفاده میکنند که در این صورت به آن "کته چورگی" میگویند و برخی نیز از گیاهان خوراکی مانند "شومون" که بسیار مغذی و خوش طعم است همراه با زرده تخم مرغ استفاده میکنند.بعضی از مادران آذربایجانی نیز قبل از گذاشتن نان بر روی ساچ از روغن زرد حیوانی(ساری یاغ) برای روغنی کردن صفحه ساچ استفاده میکنند .