شاید در نگاه اول به محیط شهرها چنین به نظر برسد که در برابر محیط کوچک روستاها مجلل تر و با آسایش ترند ولی اگر از دریچه ی علمی تر بنگریم خواهیم دید کلان شهرهای بزرگ پس از شکل گیری دست به دامن عواملی می شوند که در حقیقت مالک آنها روستاها هستند. برای درک بهتر مطلب کلام خود را چنین بیان می کنم هر محیط زیستی بویژه شهرها برای زیست انسانها خلق می شوند و تا زمانی که مردمان آن شهرها در آن احساس راحتی نکنند مطمئنا آن شهرها به مطلوب خود نرسیده اند انسان عصر ماشین هنگامی که محیط مکانیکی و پر هیاهوی شهرها را قابل تحمل نمی بیند بدنبال عواملی است که این فشار روحی محیط را از خود دور  یا حداقل کم کند و چه عواملی بهتر از ایجاد فضای سبز. آب نما. پارکها. باغچه های درون و کنار ساختمان ها. بهره گیری از درخت کاری ..... که همگی از دارایی های طبیعی و خدا دادی فضاهای روستایی است که تداعی کننده تصویر ذهنی روستاها در اذهان پر هیاهوی ساکنان شهر ها است . حال با این تفاسیر شما قضاوت کنید روستاها دارا هستند یا شهر ها؟ شاید در نگاه اول زیر ساختهای شهری امکان تحقق نیاز های مردم را فراهم اورند ولی این زیر ساخت ها تامین کننده ی نیاز فیزیکی و مادی انسانها هستند نه نیاز روحی و روانی که بسیاری از محققین روح و روان را برتر از کالبد فیزیکی انسان می دانند پس بیایید قدر داشته های خدادادی خود را بیشتر بدانیم و از آنها بیشتر پاسداری کنیم.

                                                                        به قلم محمد شهبازی مدرس معماری