بخوان سنگر غمی صد ساله داری
ز خــــــــــون دل هزاران لاله داری
تو هــــــــــــــم داغ دل آلاله داری؟
بگــــــــــــــو از چرخ دنیا ناله داری

                                 از این افســــــانه پر زخم قانون
                               نه لیلی‌ها به جا ماند و نه مجنون

چرا سنگر! چرا خامش نشینی؟
چــــــرا درد و الم بر دل گزینی؟
تو بر تاج جـــــــهان نقش نگینی
بیا در فـــــرصت یک هم‌نشینی
                                   دمی با هم بسازیم و بخوانیم
                                   بیا فارغ ز غم، عاشق بمانیم

به پا کن خفته در خاکت شهان را
بکن رخنــه به مشتت، آسمان را
شکوهت لـــــــرزه اندازد زمان را
نهان تا کی نگـــــه داری عیان را؟

                                    گدازد عالـــــــــم از سوز درونت
                                    بجوشد این دمِ غیرت چو خونت

خـــــــزر در جنبش آید از نگاهت
فلک روشن شود از روی ماهت
هزاران دل خـــــرامان در پناهت
شــــــــکافد آسمان از تیر آهت
                                        به ایــــــرانم بنازم چون تو دارد
                                         چه زیبا شد لبی، گر نامت آرد

به دامانت بهاران گلعــــــــــــــذار است
گل و بلبــل به عشقت می گسار است
تو ای سنــــــگر شکوهت آشکار است
چرا غمگین نشینی؟ این چه کار است؟

                                     نوازم آذری موسیـــــــقی و ساز
                                      بخوان نام «کور اوغلو»ها به آواز

چو دریای دل من بی‌کـــــــــــــــرانی
تو همزادِ سهنـــــــــــــــد و ساوآلانی
به حُسنت گرچه خود جان جـــــــهانی
چه گویم من؟ که خود چون روز عیانی

                                    تو ای سنگر همیشه زنده باشی
                                    چو ایــــــــران تا ابد پاینده باشی